To nie jest kwestia znudzenia, przynajmniej w moim przypadku - mam za sobą jedenaście lat pracy nad rzemiosłem. Raczej polega to na zmęczeniu, zwłaszcza gdy jeździ się cztery konie dziennie i dodatkowo ma się treningi w innej stajni; dlatego czasami po prostu jadę w teren i leję na wszystkie obowiązki, a co!

O, western też się jeździ, ale to dopiero pierwsze kroki w przedszkolu - jednak kto mnie tam wie! xP

Warto spróbować . Koń to naprawdę wspaniałe stworzenie.

Nie da się tego porównać z jazdą na żadnej maszynie, bo koń jest po prostu żywy. Też myśli, też czuje. Jeździec i koń tworzą jedność, czuje się to zwłaszcza w galopie. Nie wszystko zależy od jeźdźca, trzeba w pewien sposób zaufać swemu wierzchowcowi. I przede wszystkim - nie bać się go. Miałam z nimi dużo przyjemnych i mniej przyjemnych chwil. Koń mnie poniósł, pokopał, pogryzł, stanął dęba w galopie... Ale nadal chciałabym jeździć, tyle, że ciężko jest mi teraz znaleźć czas. Zajęcia plastyczne/angielski/parę innych dodatkowych zajęć... No i klasa trzecia gimnazjum. Nie dam już rady. Ale obiecałam sobie, że po latach wrócę do tego. Na pewno. Za bardzo to polubiłam. Do tego się po prostu tęskni.

Cóż, wybiję się z towarzystwa - koni nie lubię i nie toleruje w moim otoczeniu. Nie przepadam za potulnymi, uroczymi stworzeniami roślinożernymi, które bez sprzeciwu dają sobą rządzić. Jazdy konnej nigdy mi nie było dane zakosztować (za wysokie cenowe progi na moje lisie nogi), choć patrząc z perspektywy czasu niezbyt żałuję.
I prosze na mnie nie pyszczyć. Każdy ma prawo do własnego zdania, a inni powinni to prawo uszanować.

Ja raz zleciała i więcej nie chcę -.- 10 minut leżałam i ruszyć się nie mogłam, bo.. Nie czułam kończyn!

Ja spadłam bodajże raz, nie boleśnie ani nie groźnie.
Ale wiadomo, jak się nie wywalisz, to się nie nauczysz.
Spadnięcie z konia to tylko kwestia czasu xD

Ja, jak mówiłam,  spadłam raz ale jakieś 3-4 razy prawie-spadłam.
Z tego co pamiętam raz prawie przeleciałam koniowi przez szyję, potem prawie zleciałam z siodła (na bok), co powtórzyło się jeszcze kilka razy xD

Ostatnio edytowany przez Shirenai (2009-08-24 10:32:57)

ja zaczynałam jak miałam coś około 8 lat. Początki były trudne... Wujek wsadzał mnie na siłę na kucyka, a ja dostawałam histerii... Oo Dopiero gdy sie poczulam pewnie, rok, dwa lata później zaczęło to być dla mnie przyjemnością Fajnie jest odwiedzić swojego czterokopytnego przyjaciela i wyjechać razem w teren, chociaz czasem potrafi wyciać niezły numer XD